مصاحبه با رادیو سپهر، ۲۱ ژانویه ۲۰۱۰

مقایسه روزهای تاسوعا و عاشورای سال ۵۷ و سال ۸۸

در تظاهرات تاسوعای سال ۵۷، تدارک انتقال قدرت به جریان اسلامی به زعامت خمینی به مراحل پایانی رسیده بود. هویزر برای قانع کردن برخی سران ارتش و ساواک برای این انتقال قدرت به ایران آمده بود، در تظاهرات عاشورای سال ۵۷ شعار مرگ بر شاه ممنوع اعلام شد و جریانات اسلامی "دولت موقت" را سازمان داده و در حرکتی که دومیلیون نفر در آن شرکت کردند، پشتوانه "مردمی" و "اسلامی" برای همه معاملات پشت پرده تدارک دیدند. در این روز برخی از افراد نیروهای وابسته به فرماندار نظامی تهران، ازهاری، بر عکس خمینی بوسه زدند و آخوندها در کنار شعار "ارتش برادر ماست" به گردن سربازان و فرماندهان گل آویزان کردند. در عاشورای سال ۸۸ مردم ایران درست در چنین روزی رژیم اسلامی را به مصاف طلبیدند. آنچه سران رژیم اسلامی توهین به مقدسات اسلامی نامیدند، صرفا از خشم آنان نسبت به اسطوره های "اباعبداله" در ۱۴۰۰ سال پیش نبود، دفاع از جریان اسلام سیاسی بود که در تاریخ معاصر ایران و در متن جنگ سرد به قدرت سیاسی در کشوری با اهمیت سوق الجیشی مثل ایران دست یافته بودند. نقطه مرکزی تمامی هراسها از تعرض مردم به رژیم و حلقه های وحدت و سازش و مماشات بین کل طیف اسلامی، از جمله پائین کشیدن فتیله انتقادها و نارضایتی ها بین موسوی و خاتمی و کروبی از سوئی و ایدئولوگهای رژیم اسلامی، از جمله شخص خامنه ای و روزنامه هائی چون کیهان شریعتمداری، از سوی دیگر چیزی جز این واقعیت نیست که مردم در عاشورای سال ۸۸ به میدان جنگ قدرتی رفتند که در عاشورای سال ۵۷ پس از بند و بستهای پشت پرده و تصمیمات کنفرانس ۴ دولت بزرگ غرب، کنفرانس گوادلوپ، به خیزش و مبارزه مردم علیه رژیم سلطنت رنگ و لعاب اسلامی زدند. 

 

برای شنیدن این گفتگو، لطفا لینک زیر را کلیک کنید:

http://www.radiosepehr.se/interviews/2010/IrajFarzad100121.wma