|
نیازی به گفتن نیست که ادامه زندگی در جامعه ایران، با وضعیت بحران و رکود اقتصادی و زندگی میلیونها انسان زیر خط فقر، با تداوم حاکمیت اسلام سیاسی در تعارض قرار دارد. رژیم اسلامی، به ناچار در تلاش برای بقاء باید “تغییرات”ی را از سر بگذراند، رژیم اسلامی، دستکم، پس از سرکوبهای خونین و قتل عامهای سیاسی و توانائی در تحمل هشت سال جنگ با عراق، با معضل بقاء و چگونگی رفتار با یک جامعه چند ده میلیونی، آن هم در جامعه ایران چون یک منطقه مهم انباشت سرمایه در خاورمیانه، روبرو بوده است و در این راستا بین جناحهای رژیم اسلامی تنش و اصطکاک که با حذف و ترور فیزیکی برخی عناصر کلیدی توام بوده است، آشکار و یا پنهان در جریان بوده است. حمله نظامی اسرائیل و آمریکا این جدال و کشمکش را به سطح تازه ای رساند. Posted in: ایرج فرزاد | No Comments »
هرج و مرج و بلبشوى سیاسى یا اعتلاى انقلابى؟ فکر میکنم آنچه که مسجل است که در آینده نزدیک در ایران شکل میگیرد، وجود یک هرج و مرج و بلبشوی سیاسی است. در اینکه ادامه این وضعیت به اعتلای انقلابی منجر شود، تردید دارم. نه به این دلیل که طبقه کارگر توده‌های متشکل نیستند – و اینجا یک اختلافی در مقایسه با بهمن( حبیب فرزاد) حس میکنم. متشکل بودن میتواند جزء پارامترهای پیروزی یک حرکت انقلابی باشد ولی جزء پیدایش شرایط انقلابی و حرکتهای انقلابی نیست. بلکه با پیدایش آن شرایط است که تشکلها امکان پیدا میکنند بوجود بیایند. به این معنی اگر شرایط به سمت انقلابی شدن برود، بنظر من تشکلهای لازمه شرایط انقلابی تا آن حدی که بتوانند سر پا بایستند، بوجود میآیند. پیروزی قطعی بدست نمیآورد، شکست میخورند یا در راه پیشرفت شان محدودیت بوجود می آید و غیره. تشکل به آن معنی که بهمن به کار برد را میفهمم، ولی برای اینکه انقلابی بشود بنظر من این ضروری نیست. اما به دلایل دیگری، بنظر من، به بوجود آمدن آن شرایط انقلابی باید با تردید نگاه کرد. Posted in: ایرج فرزاد | No Comments »
حملات “غافلگیرانه” اسرائیل به جمهوری اسلامی از نظر من چندان هم غافلگیرانه نبودند. اینکه دولت نتنیاهو قادر شد که اهداف بسیار دقیق را هدف قرار بدهد، بنا بر اطلاعاتی که گوشه هائی از آن علنی شده است، از قبل تدارک دیده شده بودند. اینکه در ظاهر قضیه آن حملات دقیق به حساب فعالیتهای اطلاعاتی و زبردستی نهادهای امنیتی اسرائیل در ارسال محموله های رد یابی به داخل خاک ایران نوشته شد، واقعا همان روی ظاهر قضیه است. نهادهای امنیتی اسرائیل، چه شباک و یا موساد و یا دائره های تحت اداره ارتش و وزارت دفاع و رهبری عملیات “کماندوئی” اسرائیل، هر اندازه کارکُشته، بدون دسترسی به اطلاعات “درونی” در رده های سپاه پاسداران و ارتش و وزارت اطلاعات و اطلاعات سپاه و حتی دفتر “رهبری” امکان نداشت چنین دقبق اهداف حملات را شناسائی کنند. در میان رده های فرماندهی سپاه و اطلاعات سپاه و ارتش، به احتمال قریب به یقین لایه ای وجود دارد که به آن عملیات برق آسا “گرا” داده اند. حمل بر “تئوری توطئه” و این ذهنیت عوامانه نشود که این “کار خودشان” بود. اما اهداف حملات خیلی روشن، مُهره هائی را از میان برد که موانع جدی بر سر راه پیاده کردن یک سناریو در “تغییر رفتار” رژیم اسلام سیاسی در ایران بودند. Posted in: ایرج فرزاد | No Comments »
رفیق سابق من، “آسو کمال”، کتابی نوشته است با عنوان: “کمونیسم نو، تحلیلی در باره حزب و دولت و معضلات کمونیسم معاصر” قصد نقد نوشته مذکور را ندارم، فقط یک سوال را از آسو کمال دارم: آیا کسی از او پرسیده بود که چرا از فعالیت با حزب کمونیست کارگری کناره گیری کرده است؟ این سوال را میپرسم چون کتاب او سرتا پا انتقاد است از ینیانهای کمونیسم. انگار با جمع “بی خبر” از تاریج و از جمله بی خبر از تاریخ مارکسیسم انقلابی و کمونیسم کارگری، دارد میگوید که “رفتن” او، به دلایل بس “عمیق و فلسفی” مربوط است. Posted in: ایرج فرزاد | No Comments »
دوره ای دیگر از “انتقال کمونیسم کارگری و مارکسیسم انقلابی” به جنبش طبقات و اقشار دیگر
گفته میشود که جنبش نوینی که از آمریکا نشات گرفته است، مبانی و دکترین استرتژیک کاملا متضاد با “دگم”های مارکسیستی، را به صحنه اجتماعی آورده است. این جنبش در واقع فراخوان است با شعار: “Stay wake“(بیدار باش یا هشیار بمان) و مخاطب آن همه اقشار و لایه های موسوم به “اقلیت”، از سیاه پوستان گرفته تا اقلیتهای جنسیتی، ترانسکسوئل ها و تا اقلیت های اتنیکی و “بومی” های اسبق و مهاجران و پناهندگان و تا مدافعان حفظ محیط زیست و جلوگیری از انقراض گونه های حیوانات و جانوران است. Posted in: ایرج فرزاد | No Comments »
سرانجام کنگره ۱۲ پ.ک.ک، که با محافظت اتحادیه میهنی جلال طالبانی و پارتی دمکرات بارزانی در شهر سلیمانیه برگزار شد، انحلال آن سازمان و نیروی مسلح اش را رسما اعلام کرد. واکنش های مختلفی به این تصمیم انجام شده و بسیاری از جریانات و شخصیتها در “چهار پارچه”، از جمله صلاح دمیرتاش این مصوبه را ستایش کردند. در صف چپ، انتقادهائی نیز به تصمیم پ.ک.ک صورت گرفته است. ابتدا گفتند تصمیم اوجلان “انحلال طلبانه” و “پاسیفیستی” است، که پ.ک.ک بدون گرفتن کمترین امتیاز از دولت ترکیه به نفع کردها، یکجانبه، پرچم تسلیم طلبی را بالا برده است. برخی آن را تغییر تاکتیک ناسیونالیسم کرد برای سهیم شدن در قدرت توصیف کردند. و نیز به نقش آمریکا در این “ئاش به تال”(برزمین گذاشتن اسلحه و تسلیم)، اشاراتی شده است. من چند نکته به نظرم رسیده است که مایلم با خوانندگان در میان بگذارم: Posted in: ایرج فرزاد | No Comments » توضیح در باره انتشار مجدد این دو مقاله: اخیرا در پاسخ به ارزیابی تمام ضد کمونیستی کسی به نام پیمان وهاب زاده در باره «داب»، فواد عبدالهی پاسخی نوشته است که هر دو در سایت اخبار روز، انتشار یافته اند. هدف من وارد شدن به این بحث نیست، فقط یک جمله را از پاسخ عبدالهی نقل میکنم تا علت باز انتشار دو مقاله خود را توضیح بدهم. او نوشته است: «امثال وهاب زاده و مترجم تحریک شده‌ی ایشان از این کمونیسم دخالت‌گر و اجتماعی به هراس آمده‌اند و در سودای پرونده‌سازی برای کمونیستها و مارکسیست‌هایی هستند که از قضا با رجوع به رگه مشخصی از کمونیسم – یعنی منصور حکمت – تضاد اصلی در جامعه ایران را تضاد کار – سرمایه می‌دانند.» (خط تاکید از من است) این یعنی آنها، یعنی «خط رسمی» حزب عبدالهی در جریان فاجعه ای که بر سر داب آوردند، “رگه مشخصی از کمونیسم، یعنی منصور حکمت” را نمایندگی میکردند. نوشته های من را که همان زمان انتشار یافتند بخوانید تا متوجه شوید اینها و «خط رسمی» شان نماینده کدام خط چپ غیراجتماعی و نامسئول بودند. بعلاوه به سخنان منصور حکمت در پلنوم ۹ کمیته مرکزی حزب کمونیست ایران- ۱۳۶۶- نگاه کنید که چگونه با اقدام خودسرانه و غیر مسئولانه در قبال جان نیروها با فرستادن «گردان ۲۲ ارومیه» به شمال کردستان ایران، جائی که پایگاه سنتی حزب دمکرات کردستان بود، قبلا مخالفت کرده است. رفتار اینها با ماجراجوئیها با داب در ۱۳ آذر ۸۶ دقیقا تداوم و تکرار همان بی مسئولیتی ناسیونالیسم چپ در قبال جان کمونیستها است. «خط رسمی» جناب عبدالهی، دقیقا همان خطی است که منصور حکمت با نهایت مسئولیت در قبال جان انسانها، بشدت در برابر «کمیته رهبری» وقت کومه له که خودسرانه و با زیر پا گذاشتن توافقات حزبی، واحد های گردان ۲۲ را به شمال فرستادند، می ایستد، تعرض میکند و به محاکمه میکشد. نوشته من و نیز بحث منصور حکمت در پلنوم مذکور را بخوانید. قضاوت با وجدانهای بیدار و مسئول. بحث منصور حکمت، در این شماره بستر اصلی ضمیمه است. ایرج فرزاد مه ۲۰۲۵ Posted in: ایرج فرزاد | No Comments »
“مذاکرات” و طبقه کارگر ایران به نظر میرسد در ایام مذاکرات “مستقیم” یا غیر مستقیم جمهوری اسلامی با آمریکا و دولت ترامپ، وحشت از فوران یک خشم خفته در بین طبقه کارگر ایران، تهدید بسیار جدی تری است تا احتمال “عدم تعهد” آمریکا به هر توافق احتمالی. بگذارید به دوران “نوشیدن جام زهر” توسط خمینی در برخورد با پذیرفتن آتش بس با دولت عراق پس از جنگ ۸ ساله نگاهی داشته باشیم. آنوقتها مرحوم رفسنجانی خطر “سوء استفاده” نیروهای اپوزیسیون، که بعضا مثل حزب دمکرات و کومه له مسلح بودند، از شرایط پسا جنگ را یک خطر سیاسی جدی تشخیص داد. Posted in: ایرج فرزاد | No Comments » |
|
