سیکل اول:

سیاوش دانشور: “منشعبین سال ۲۰۰۴ فراریان ازسوسیالیسم بودند”

“از قرار عضویت در  حزب کمونیست کارگری ایران آنهم به لیدری حمید تقوایی شرط کمونیست بودن است “

علی جوادی، ۱۱ ژوئیه ۲۰۰۷

“این رگه ای است که زیر پوشش ساختن حزب دست در انبان کهنه ترین سنتهای تشکیلاتی و عمدتا غیر کمونیستی کرده است . این رگه سر سوزنی، تاکید میکنم سرسوزنی، با کمونیسم کارگری ربط ندارد. ما در این زمینه بویژه در دوره فراکسیون هشدار دادیم. .. . محمد آسنگران و بهرام مدرسی نمونه های زمخت آن و در عین حال شاخص مهمی در موقعیت این خط است.”

سیاوش دانشور، نشریه شماره ۱۷ حزب اتحاد – ۲۰۰۷

زمانی که ما مساله رھبری جمعی و پلاتفرم “حزب رھبر، حزب سازمانده” را با حمایت یک سوم کمیته مرکزی پیش از پلنوم ۲۶ مطرح کردیم، رھبری حاکم حزب احساس خطر کرد و یک کمپین وسیع و شخصی علیه علی جوادی و من سازمان داد. در پلنوم یک نمایش زشت از حملات شخصی و بی حرمتی به کارگردانی حمید تقوایی علیه ما اجرا شد. یک نمایش بی سابقه و باورنکردنی در تاریخ حزب کمونیست کارگری.

آدر ماجدی، شماره ۱۸ همان نشریه

 [کمپین “اکس مسلم” یک چرخش به راست و تخفیف دادن در مواضع تاکنونی ضد مذهبی حزب کمونیست کارگری است.]

علی جوادی، ژوئن ۲۰۰۷، دو انحراف در برخورد به اکس مسلم

اعلام انحلال حزب اتحاد و پیوستن به “فراریان از سوسیالیسم” در سال ۲۰۱۲

علی جوادی: حزب کمونیست کارگری تحت رهبری حمید تقوائی “اکس کمونیسم کارگری” شده است.

سیکل دوم:

“حزب کمونیست کارگری ایران، “بستر اصلی جنبش کمونیسم کارگری است”، مجددا به آن میپیوندم

علی جوادی ۲۰۱۴

سیکل سوم:

“کانون مباحثات کمونیسم کارگری” توسط علی جوادی و محمد آسنگران( که در سیکل اول سرسوزنی به کمونیسم کارگری ربط نداشت) اعلام شد.

نقطه نظرات حمید تقوایی در زمینه “کمونیسم سیاسی” اساسا تلاشی بمنظور “مارکسیسم زدایی از جنبش کمونیسم کارگری” و حزب کمونیست کارگری می باشد… برخلاف “تعبیر کودکانه” جناح راست…

علی جوادی اوت ۲۰۲۰

آنقدر غیرقابل اعتماد اند و  حرکاتشان غیر قابل پیش بینی و از روی هوا و هوس است،، آنقدر به انسان در هر کار و فعالیت جمعی، حس “ناامنی” و  هر آن زدن زیر قول و قرارهای یکی دو ساعت قبل دست میدهد که نقطه فرود بعدی اینها معلوم نیست، فقط مشخص است که پس از اعلام جناح “چپ”  و با اعلام علنی “تفاوتها” در نشریه کانون کذائی راه انشعاب دیگری را در پیش گرفته  اند،

اما این رفتار و کردار از عده ای انسان عاقل و جدی سر نمیزند، حتی بازی “کودکانه” هم نیست. بازیگوشی یک عده باصطلاح “بالغ” با سیاست و کمونیسم است.

این بساط را جمع کنید، بیش از این کمونیسم کارگری و نام منصور حکمت را از چشم جامعه نیاندازید.

ایرج فرزاد

۲۶ اوت ۲۰۲۰