این روزها از جانب “خط رسمی” حزب موسوم به “حکمتیست”، خبر تشکیل “دفتر” کردستان اعلام شد. دفتر مذکور در هیچ نقطه کره زمین و حتی در زیر زمین دور افتاده ترین دهات کردستان وجود مادی و فیزیکی ندارد. اما قصد دارند از طریق نشریه “رسمی” اینترنتی “نینا” و در دنیای مجازی، این وظایف را پیش ببرد:
” تقویت کمونیسم، رادیکالیسم وچپ و ارائه افقی روشن و کمونیستی به کارگران و مردم آزادیخواه و تقابل با افقهای بورژوایی و ارتجاعی در کردستان و ایفای نقش دراعتراضات مردم”(از متن اطلاعیه)
اعلامیه دفتر مربوطه کپی “کردستانی” “هم خط” ها است. ورژن “محلی” اعلامیه “تدارک کمونیستی- جنبش سازمانیابی حزب پرولتاریا” با “نشریه رسمی” اینترنتی “امید”. سایت یار “شفیق” دوران “بازشناسی” ها و سپاسگزاری ها در همسوئی های “تئوریک”، مگر نه؟
فکر میکنم بشارت دهندگان افتتاح دفتر کذائی، میدانند که آگاهانه هذیان گفته اند. هدف اما، خام تصور کردن مخاطبین اطلاعیه مذکور نیست. معرفی، و به عبارت دقیق تر لجن مال کردن مجموعه سیستم فکری و دیدگاهی و سیاسی و کمونیستی است که پایه گذار آن در تاریخ معاصر، منصور حکمت است. اینها در صحنه سیاست واقعا همانی هستند که خود تعریف کرده اند: یک “دفتر” در دنیای مجازی و مجموعه ای از “موضع” علیه زمین و زمان. ناظر بی گناه، و عابری که چه بسا سن اش قد ندهد که از تاریخ واقعی کمونیسم ایران سردرآورد، و یا شاید حوصله نکند که برود بخواند، مدام با تابلو “حکمتیسم” و روایات کج و معوج له و یا علیه عقاید منسوب به منصور حکمت روبرو میشود. روایات از جانب کسانی که زمانی در کنار منصور حکمت بوده اند و با او همراه. و چه تصویری به “زبان ساده”تر از منصور حکمت وقتی که طرف نام محفل خود را “حکمتیست” گذاشته است؟ گرایش و شخصیتی گریزان از مواجهه سیاسی و “نبرد” در دنیای واقعی، مجموعه ای از کلمات قصار و حروف معصوم و بی گناه و ادعاهائی پرطمطراق و توخالی در دنیائی که نه شهامت، نه اشتهای سیاسی و نه پذیرش مسئولیت سیاسی ادعاها قابل پیگیری و رد یابی نیستند.
هیچکس نمیتواند اشخاص و محافلی را که در انزوای “کمونیستی” خود مست و خماراند و در مقابل تمثال خود رژه میروند، بیدار و یا ارشاد کند. منع اینها از بازی با حروف و کلمات و به میان آوردن محک عمل و پراتیک و مسئولیت ادعاها، بی فایده است. دنیای مجازی و کاذب اسمش با خودش است.
مساله واقعی و غیر مجازی تر این است: بالاخره چه وقت قرار است بعد از گذاشتن “نقطه پایان” بر کمونیسم کارگری، سر خط خود بروند؟ میشود محبت کنند و در راه عقاید واقعی خود، منصور حکمت و تاریخ و مبانی کمونیسم کارگری را هزینه نکنند؟ این ناسلامتی اخلاق سیاسی و این “پرنسیپ” دنیای بی مسئولیتی را تا کی با خود حمل میکنند؟
۷ اوت ۲۰۱۴
iraj.farzad@gmail.com
Posted in: Uncategorized
» Leave a Reply