ذهنیت آقای مقدم چندان بی شباهت به “دائی جان ناپلئون” نیست. به زمین و زمان که گیر میدهد، همیشه میگوید:
کار کار “حزب و قدرت سیاسی” است.
در یک برنامه “تلویزیون” اینترنتی “به پیش” با عنوان:
“قانون حجاب و دعوت از مردم برای مبارزه علیه رژیم – حمید تقوایی و عبداله مهتدی در نظم نوین بوش و نتانیاهو”، همین را تکرار میکند.
نه برای ایشان که حقیقت های تاریخی را که خود شاهد بوده است، دستکاری میکند، بلکه در جهت ثبت دگرباره، چند نکته ای در باره احکام همیشگی ایشان علیه بحث حزب و قدرت سیاسی را در خاطره ها زنده میکنم:
لپ کلام ترجیح بند دائمی آقای مقدم این است که:
“منصور حکمت در کنگره دوم حزب کمونیست کارگری، با طرح بحث “حزب و قدرت سیاسی”، “قدرتگیری کارگری را از استراتژی خود کنار گذاشت”.
فقط جهت اطلاع انسان های فکور که در مقابل تحریک احساسات عقب مانده، دست عوامفریبان را میخوانند، چند نکته را توضیح بدهم:
۱- ایشان در کنگره دوم حزب کمونیست کارگری حتی یک کلمه علیه آن بحث مطرح نکرد.
۲- این کنگره در ماه آوریل سال ۱۹۹۸ برگزار شد.
۳- آقای رضا مقدم، در ماه آوریل یک سال بعد، در یک بیانیه علنی: “صفوف حزب کمونیست کارگری را ترک کرد.”
۳- در اولین شماره های نشریه “به پیش”، که توسط تعداد اندکی از خرده بقایای جمع متفرق “شورشیان آوریل ۱۹۹۹” منتشر میشد، تازه دلیل “جنبشی” استعفای خود از کمونیسم را رونمائی کرد:
“همه جنبشهای اجتماعی، به هژمونی جریان دو خرداد، تمکین کرده اند. فقط “جنبش کارگری” و “جنبش خلق کرد” باقیمانده اند که اینها هم “فرصت زیادی” ندارند.
در کنگره دوم حزب کمونیست کارگری، هنوز “نسیم” دلنواز جریان دو خرداد وجدان کارگر کارگری ریاکارانه ایشان را نوازش نکرده بود، اگر نه همین “کنار کشیدن از قدرتگیری کارگری” و گردن گذاشتن به هژمونی جریان دو خرداد را همانوقتها علنی میکرد.
این ژست سوز و گداز برای قدرت کارگری برای کسانی که با موج دوخرداد رفتند و همه رفاقتها و علائق سیاسی و عاطفی سالیان را با نفرت و کینه زیر پا گذاشتند، سبُک است. این عکس مار کشیدنها در دنیای انقلاب اطلاعات و دانش و تکنولوژی، زیادی “موژیک پسند” است. مشکل اینها این است که هنوزهم نمیخواهند و نمی توانند، علت زمین خوردن و سقوط سیاسی خود را که در یک “انتخاب آگاهانه”، اتفاق افتاد، رو به مردم و “غیر خودی”ها توضیح بدهند.
ایرج فرزاد ۱۰ دسامبر ۲۰۲۴
Posted in: ایرج فرزاد
» Leave a Reply