Archive for فروردین ۲۷ام, ۱۳۹۲در برنامه امروز، پنجشنبه ۱۱ آوریل، چند موضوع مورد بحث و قرار گرفتند و به زندگی و تاثیرات دو انسان، یکی یک هنرپیشه هالیوود و دیگری یک نویسنده و شاعر، هر دو از مبارزان قایل تقدیر علیه فاشیسم هیتلری، و مقاطعی از تصمیمات خلاف جریان این دو، اشاره شد. ایتدا به فاجعه زلزله بوشهر اشاره شد. طبق ارزیابی “بهرام عکاشه” از کارشناسان صاحب نام زلزله شناسی در ایران، زلزله ۶ و یک دهم ریشتری نباید موجب تخریب هیچ ساختمانی باشد. او گفته است بیش از چند دهه است که نسبت به عواقب فاجعه بار وقوع زلزله در تهران هشدار داده شده است و مسئولان حکومتی آنها را پشت گوش انداخته اند. سوال این است که واقعا مسبب و بانی این بی مسئولیتی ها، از جمله فاجعه اخیر در بوشهر، در مقابل زندگی انسانها در ایران، کیست؟ واقعیت این است که رژیم اسلامی، که برخاسته از جنبش اسلام سیاسی است، به دلیل ریشه های جنبش اسلامی در موازنه قدرت و تقابل گرایشات سیاسی و طبقاتی، هنوز، حتی پس از گذشت سی سال از “حاکمیت” خود، یک جریان “سلبی” است. اسلام سیاسی، به عنوان یک جنبش و گرایش ارتجاعی، قدرت تحرک و برتری هائی را بر ناسیونالیسم، بویژه در منطقه خاورمیانه، داشته است و در کشور مهمی از نظر سوق الجیشی، چون ایران، قدرت سیاسی را بر متن “انقلاب ۵۷” گرفته است. اما، اسلام سیاسی قادر به عرضه یک آلترناتیو اقتصادی و اجتماعی نبوده و نخواهد بود. اسلام سیاسی، حتی در حوزه قدرت گیری سیاسی اش، ناتوان از ارائه آلترناتیو “اثباتی” بوده است و کماکان خواهد بود. از این نظر، جریانات اسلامی، حتی در مقام قدرت سیاسی، هنوز “تخریبی” عمل میکنند و قدرت و سلطه خود را “موقت” میپندارند. این گذرا بودن قدرت، حتی اگر بیش از سه دهه هم طول کشیده باشد، حکام و لایه هائی از جامعه را که از موقعیت حاشیه ای قبل از انقلاب ۵۷ به ثروتهای افسانه ای رسانده است، به مکانی رانده است که، در همین دوره موقت و ناپایدار از نظر تاریخی، فقط از فرصت ایجاد شده به نفع خود استفاده کنند و منابع و ثروتهای جامعه را نه در چشم اندازی بلند مدت و “پایدار”، تاراج کنند. ریشه اساسی بی ثباتی و سستی شالوده اقتصادی و “غیر متعارف” بودن استاندارهای راه و ساختمان و زیر بنای اقتصاد در همین جاست. اسلام سیاسی، برخلاف بورژوازی غرب که از دل انقلاب کبیر فرانسه و ساقط کردن فئودالیسم و پایان دادن به دوره قرون وسطی، یک شالوده محکم و پایدار زیرساختی و استاندارد بالا را ایجاد کرده است، به دلیل جوهر گرایش اسلام سیاسی از هموار کردن راه تحکیم زیربنای اقتصادی و اجتماعی طبق الگوی ناموجود “اسلامی” ناتوان است. در فلسطین “اشغالی”، جریان حماس، با وجود اینکه در نوار غزه “حکومت” دارد، اما برنامه جدا سازی بین دختران و پسران دانش آموز را برای پائیز سال جاری در دستور گذاشته است. جریانات اسلامی، به این ترتیب هنوز و کماکان فقط در نقش تخریب جامعه و نه در شکوفائی و تکامل آن میتوانند و توانسته اند، حضور خود را از نظر “سیاسی” حفظ کنند. تا این گرایش به عنوان یک نیروی فعال و موثر، اما در هر حال ارتجاعی و تخریبی، عمل میکند، چشم انداز توسعه و پیشرفت جوامع، بویژه در خاورمیانه خارج از ذهن است. جریاناتی که با اینحال هنوز به فکر و یا توهم “استحاله” اسلام سیاسی هستند، به اندازه چند قرن پس از گذشت انقلاب فرانسه و جنگ استقلال آمریکا، در قرن هیجده، از تاریخ و تحولات آن عقب اند. Posted in: ایرج فرزاد | No Comments » |