Archive for مهر ۷ام, ۱۳۹۲بر اساس مصاحبه با رادیو سپهر، ۲۶ سپتامبر ۲۰۱۳ همزمان با سفر روحانی به نیویورک به منظور شرکت در نشست سازمان ملل، بحث آب شدن یخ ها در روابط رژیم جمهوری اسلامی با دولت آمریکا، بار دیگر به جلو صحنه پرتاب شد. این بار، بحث از این بود که روحانی حمایت خامنه ای و تعدادی از مقامات “ارشد نظام” و نیز برخی از “امام جمعه” های نماز جمعه را با خود دارد. به نظر چنین می آمد که در یک توافق غیر رسمی بین رسانه های غرب و جناحهائی از رژیم اسلامی و نیز بخشهائی از طیف طرفداران “مسالمت” و “خشونت گریز”، فضا قدری حماسی و شورانگیز و به درجه ای متمایز با دوره های پیشین، بویژه متفاوت با دوره “دیالوگ تمدن ها” ی خاتمی تصویر شود. از قبل، انگار که حادثه ای معجره آسا در حال اتفاق است، همه این طیفها بر بلیط بخت آزمائی ای که عنقریب برنده اعلام خواهد شد، یعنی “فرصت” دیدار “تصادفی” اوباما و روحانی در جریان نشست های مذکور سرمایه گذاری کردند. نفس آن تماس، چه تصادفی و چه دیپلوماتیک و “احتمال” وقوع لحظه شورانگیز “چاق سلامتی” بین اوباما و روحانی به عنوان “نقطه ای تاریخی” در حال تیک تاک بود. قبلا خامنه ای کلید چراغ سبز “نرمش قهرمانانه” را زده بود. دیدار “اتفاقی” که قرار بود Posted in: Uncategorized | No Comments » |