Archive for اردیبهشت, ۱۳۹۶مصطفی اسد پور در پاسخ به نقد نسان نودینیان و ناصر اصغری مواضعی را به جلو صحنه پرتاب کرده است که، بسیار آشنا هستند. دو نفر اول در رابطه با اعتراضات خیابانی کارگران، و با تمرکز ویژه بر اعتراض کارگران “هپکو”، از موضع بایکوت اعتراض خیابانی کارگران، توسط اسد پور در تعجب؛ و این سوال را طرح کرده بودند: “مصطفی اسد پور(رشیدی) را چه شده است؟ من به این سوال میپردازم. Posted in: Uncategorized | No Comments » انتخابات در جمهوری اسلامی، پدیده ای منحصر بفرد است و از خود ویژگیهای دست یابی اسلام سیاسی به قدرت دولتی در ایران. اکنون دیگر پس از بیش از ۴۰ سال از حاکمیت رژیم اسلامی بر ایران، باید بر این نکته مکث کرد که چرا در هر انتخابات، بویژه انتخابات قوه مقننه و قوه مجریه، هر بار قرار است “حماسه” ای اتفاق بیافتد؟ چرا در یک نظام جا افتاده و قوام گرفته، این نوع انتخابات “روتین” اند و قرار نیست مدافعان این یا آن حزب، هر چهار سال یکبار “تاریخ” جامعه را از نو بنویسند؟ آیا این ویژگیهای انتخابات در جمهوری اسلامی به این معنی نیست که سران رژیم، حتی پس از پالایش کاندیدهای خودی از فیلتر شورای نگهبان، به تزلزل بنیاد حکومت خویش واقف اند؟ براستی چرا حتی بلافاصله پس از چنان انتخابات، سیل هشدارهای ولی فقیه و نهادهای امنیتی و سپاهی، در مورد خطر عوامل “فتنه”، “جریانات انحرافی” و یا “رخنه و نفوذ فرهنگی” و… به قوه مجریه و مقننه راه می افتد؟ راز و سّر این بی اعتمادی به عناصری که در مهمترین نقطه عطفهای رژیم اسلامی به نحوی از انحاء رژیم را از بحران “عبور” داده اند، چیست؟ براستی چرا برخلاف انتخابات در نظامهای قوام گرفته و متعارف، این رویداد برای سران همواره یک “کابوس” بوده است؟ Posted in: Uncategorized | No Comments » برای دریافت نشریه در فرمت پی دی اف، اینجا را کلیک کنید لودویک فوئر باخ و پایان فلسفه کلاسیک آلمان، نوشته انگلس در فرمت پی دی اف ملت، ناسیونالیسم و برنامه کمونیسم کارگری، نوشته منصور حکمت در فرمت پی دی اف نوشته منصور حکمت در نقد سند ارزیابی از جنگ حزب دمکرات و کومه له در فرمت پی دی اف Posted in: Uncategorized | No Comments » در ژوئن سال ۱۹۹۵، منصور حکمت با این عنوان مقاله ای نوشت: “در دفاع از خواست استقلال کردستان عراق”. در مقدمه همان طرح، او به یک نیروی مطرح، نیروئی که “دو حزب اصلی” تشکیل دهنده دولت اقلیم کردستان عراق، به عنوان “نیروی سوم” به آن تمکین کرده بودند، یعنی حزب کمونیست کارگری عراق، اشاره میکند. مستقل و صرفنظر از تحولاتی که در پی دو جنگ ویرانگر آمریکا در عراق و در منطقه بوجود آمده است، آن نیروی “سوم”، متاسفانه اکنون در صحنه سیاست کردستان عراق، وجود ملموس و قابل توجه از نظر سیاسی ندارد. Posted in: Uncategorized | No Comments » |