Archive for مهر ۲۶ام, ۱۳۹۷خبر برگزاری کنفرانس یک آلترناتیو سوسیالیستی ضروری و ممکن است! در من احساسی از غم و افسردگی بوجود آورد. میدانم که بیان این احساس شاید به نوعی از زندگی در خاطرات نوستالژیک یک دوره ۴۰ ساله از حیات سیاسی ام سرچشمه گرفته باشد. شاید اهمیت همه “باورهای مشترک”ام با یاران سابق و اسبق طی آن سالها دیگر در دوران “وحدت غیر ایدئولوژیک” یکباره از دست رفته باشند. شاید همین به فنا رفتن تمامی دستاوردها و اثرات و یادگارهای آن دوران عزیز و بیادماندنی در اذهان یاران آن سالها؛ و فاصله گرفتن آنان از این دنیای “نوستالژیک” امثال من است که عمیقا موجب تاثر خاطر من شده است. گوئی همکلاسیهایم، پدر و مادرم، خواهر و برادرهایم، یاران دوران سخت زندان و شکنجه ام، همه بحث ها و مجادلات این همه سال، جلساتمان، خنده و شوخی هایمان، قهر و آشتی هایمان، همه “گذشته” بودند و مربوطه به زمانی در ماضی بعید و من جوهر “ایدئولوژیک” فکر نکردن، و عمق وحدتهای “غیر ایدئولوژیک” را دیگر نمیتوانم درک کنم. با اینحال انگار من بی جهت بخاطر محروم شدنم از یادآوری کل زندگی فعالم در خانه ” سیاسی” پدر و مادری ام و تصرف عدوانی آن توسط رهگذران همان تاریخ، به خود می پیچم. چه، در اوج ناباوری و بُهت و حیرت من، تجاوز به حریم زندگی و کل تاریخ فعالیت سیاسی ام را یاران سابق و اسبق، جشن گرفته اند و مراسم تاجگذاری راه انداخته اند. خیلی مایل بودم احساسم را وهم و خیالات و کابوس بدانم. اما واقعیت زمخت و آن منظره، به من نشان داد که خیر! متاسفانه فشار چهل سال قدرت تئوری و تیز بینی کاریسمای شخصیت برجسته، انقلابی و ستاره درخشان این همه سال، در اذهان بسیاری از کسانی که خود در آن تاریخ بودند، و جانبدار نیز، ذخیره و پس انداز نشده است. معلوم شد که حفظ یک سکت، نگهداری محفل و مناسبات آن بهر قیمت و “امپیریسم” نهادینه و اینکه “باید حضوری بهم رساند”، سرسخت تر از اینهاست. ۵ جریان: فدائیان کمونیست، حزب کمونیست ایران، راه کارگر، فدائیان اقلیت و هسته اقلیت در کنار “حزب حکمتیست”، مبتکر آن کنفرانس ماه سپتامبر در استکهلم بودند. Posted in: Uncategorized | No Comments » |