Archive for دی, ۱۳۹۷در بخش اول نوشتم که “شبه بلوک” اسلام سیاسی، تِرَک برداشته است و سیر منقبض شدن میدان مانور در خارج از قلمرو مستقیم این رژیم را با ذکر چند نمونه شاخص، در آفریقا، سوریه و در صف آرائی ها با اسرائیل نشان دادم. اما این شکاف و به لرزه درآمدن پایه های اسلام سیاسی در ایران، با سست شدن بنیانهای “داخلی” در ارتباط تنگاتنگ قرار دارند. رژیم اسلامی در شرایط “انقلاب” و در بستر سیر سقوط رژیم سلطنت و در اوضاع “جنگ سرد” به قدرت رسید. Posted in: Uncategorized | No Comments » در روزهای اخیر با انتشار اخباری روبرو، و رویدادهائی را شاهد بودیم که تحلیل بنیادهای پایه ای تحولات مهمتر و توضیح رابطه این نمودها را با سمت و سوی سیاستها در یک پروسه و چشم انداز وسیع تر، ضروری ساخته است. رویدادها و اتفاقات مورد اشاره اینها بودند: ۱. تصمیم آمریکا به خارج کردن کامل و فوری نیروهایش از سوریه (که ۱۸ دسامبر سال جاری، روزنامه وال استریت ژورنال طی یک خبر فوری اعلام، و ترامپ آن را تایید کرد)؛ و سفر “عمر البشیر” رئیس جمهور سودان(شمالی) به سوریه در همین رابطه برای دیدار با بشار اسد. خواننده برای کسب اطلاعات دقیق تر در مورد عمرالبشیر و تحت تعقیب بودن او از جانب دادگاههای بین المللی بخاطر جنایات جنگی و نسل کشی، میتواند در اینترنت به منابع زیادی دسترسی داشته باشد. اما رسانه های وابسته به نهادهای اطلاعاتی رژیم اسلامی، او را “بند باز سیاسی نمک نشناس” لقب دادند، چرا که به گفته آنها: Posted in: Uncategorized | No Comments » آقای شهاب برهان، از وارد شدن به یک بحث مهم و مُعتبر نظری در باره ملت و ناسیونالیسم، در پاسخ “دندان شکن” به نوشته من: “خطاب به تحصیلکردگان و مترجم مانیفست کمونیست”، خود را کنار کشیده اند. من عین جملات ایشان را در اینجا نقل میکنم، و در پایان لینک به همین نوشته ایشان را ضمیمه کرده ام تا وسعت و دامنه اختلاف خود را با ایشان، در دو زمینه: ۱. در مورد ملت و ناسیونالیسم؛ ۲. در باره وزن و ظرفیت به پیش راندن آنچه که “هویت طلبی” قومی، خواست آموزش به زبان مادری و امتیاز طلبی های ملی واتنیکی و محلی و… در معادله و سناریوهای رژیم چینج و در دوره استیصال که رژیم اسلامی در جهت بقاء خود بهرقیمت، تصمیم گرفته است جامعه ایران را بدان سو سوق بدهد، بیشتر توضیح بدهم. Posted in: Uncategorized | No Comments » آقای شهاب برهان در نوشته: ” استراتژی جنبش کارگری در ایران” در اخبار روز، و در سمپاتی “تئوریک” با نوشته خانم فروغ اسد پور نوشته است که ایشان بین کارگر”انتزاعی و کارگران واقعی”، تفاوت قائل است. کارگر واقعی از نظر ایشان نباید “به جنبش های فراگیر” فقط در هیات کارگر “انتزاعی” بی تفاوت بماند. مینویسد: “بنابراین ستم ملی فقط در حد قلم فرسایی های بی سروته و بیانیه های سیاسی نیست که باید بازشناسی شود. رویکرد درست و پخته باید در پراتیک سیاسی در زندگی روزمره و بزنگاه های تاریخی عمل سالم و پرصداقت خود را ثابت کند»….چون به نظر آقای شهاب برهان: “وحدت درونی جنبش کارگری چند هویتی“، یاید تامین شود و اینهم دلیل دارد: Posted in: Uncategorized | No Comments » خانم فروغ اسد پور نوشته ای دارد با عنوان: “نظم اجتماعی و جنبش کارگری” که در سایت “اخبار روز” انتشار یافته است. ایشان، از جمله نوشته اند: “قرار است همین «وسایل تولید» آلاینده و مخرب «اجتماعی» شود و کارگران به طور شورایی آن ها را اداره کنند. چنین چیزی به این معنا است که جنبش کارگری از سیاست های محیط زیستی سالهای نوری به دور است. مبارزه علیه ستم ملی هم به وقتی موکول می شود که قدرت سیاسی از آن «ما» شده باشد.” Posted in: Uncategorized | No Comments » آقای حکیمی استاد مغلطه و عوامفریبی است. به نظر خود در برابر نوشته من: “عوام فریبان، بدترین دشمنان طبقه کارگر اند”، به یک “مارکسیست لنینیست درمانده”، پاسخ داده است. من با این عضو کانون نویسندگان، در باره موضع او در باره لنین و به تعبیر نیشدار او “مرده ریگ لنین”، بحثی نداشتم و ندارم. مخاطب حکیمی ظاهرا من هستم، اما رو به دوایر “داخل کشوری؛” چون “مهرنامه” و “اقتصاد نامه” است که در “نقد” “مارکسیسم لنینیسم” و مارکسیسم تروریست”، بسیار استادتر و علنا سر به “جائی” تر اند. بحث من این بود که او در تحقیر مبارزه کارگران نیشکر هفت تپه و دشمنی با آنها، خواست “واگذاری شرکت به دولت” از جانب آنان را پوشش و بهانه نفرت از لنین و یک خدمت صلواتی دیگر به دوایر مذکور قرار داده بود. الان میتوان متوجه شد که موضع کینه توزانه آقای حکیمی و شرکاء هم خط نسبت به لنین و “لنینیسم”، با بیگانگی و جدائی از دنیای زندگی و مطالبات کارگران مستقیما وصل، و دو روی یک سکه اند. رقص و سماع با کلمات و ردیف کردن نقل قول از “کائوتسکی مرتد” و “گرامشی” و “حزب انقلابیون حرفه ای” و… ممکن است “برای خودشان”، و مجاهدان “لغو کار مزدی” و دیگر هم سنخ های “متخاصم” کمونیسم انزوا، از فبیل: “تدارک کمونیستی، جنبش برای سازمانیابی حزب پرولتاریا”!! در آن فضای اشباع از ترور شخصیت مربوط باشد، اما واقعیت این بود که در دنیای واقعی با یک سنگدلی در برابر سرنوشت و زندگی و مطالبات کارگران معنی یافت. مشکل آقای حکیمی این بود که وقتی به کارگران هفت تپه رسید، با پوشیدن ردای تئوری ضد لنین، در کنار نفوذی های وزارت اطلاعات و حراست قرار گرفت. مشکل او این بود که من از جایگاه این شخصیت ادبی در ورای الفاظ و عبارت پردازیهای پرطمطراق، از چهره واقعی او و “هم خط”ها، چه در “داخل” و یا در فضای مجازی، در دعوت از کارگران به گدائی از نگهبانان “قانون اساسی جمهوری اسلامی”، عکس گرفتم و به کارگران فولاد و هفت تپه، نشان دادم. پاسخ “دندان شکن” آقای حکیمی ممکن است در سایتها و نشریات “وزین” و “مجاز در داخل”، قوت قلبی به دوایر “روشنفکران دینی” و خدمات صلواتی او به امثال مهرنامه و اقتصادنامه نوشته شود، اما به انتقاد مشخص من، یعنی بیرحمی مطلق نسبت به سرنوشت و زندگی کارگران و تهی شدن از هر بارقه حس همبستگی انسانی با کارگران هفت تپه و فولاد و مردم زحمتکش و مطالبات و زندگی آنان، تماما نامربوط است. برای پامنبری های معصوم و گاه خوش باور و ساده لوح این وعظ و خطابه عوامفریبان هفت خط، صبر جمیل؛ و بخاطر “مقاومت” لجوجانه آنان دربرابر دعوت ما “لنینیستها” برای توجه به مسائل جامعه با عقل سلیم؛ و تفکر و احساس مسئولیت در مقابل زندگی، مصائب، مطالبات و مبارزه کارگران، اجر جزیل آرزو دارم. ۳ دسامبر ۲۰۱۸ iraj.farzad@gmail.com Posted in: Uncategorized | No Comments » |