Archive for بهمن, ۱۳۹۷آقای سامی روشن(ع. روشنتوده)، هر دو بخش نوشته و یا “کتاب” خویش تحت عنوان: “در جستجوی عدالت” را منتشر کرده است. من در اینجا قصد بررسی انتقادی نوشته مذکور را ندارم. فقط در مورد یک فکت درنوشته مذکور، توضیحی میدهم؛ و چند سند در رد یک ادعا و مواضع مطرح و اختراع شده را، ضمیمه میکنم. نکاتی را هم در باره یک حسرت و افسوس بر خواب و خیالاتی بر باد رفته، مینویسم. من فرضم این است که خواننده “در جستجوی عدالت” را در دسترس دارد و بنابراین از تفصیل شرح ماوقع حول اتفاقات و رویدادهای مورد اشاره در نوشته سامی روشن، خود داری کرده ام. Posted in: Uncategorized | No Comments » دو دوبخش قبلی این نوشته ها، زوایائی از شیوه نگرش در تشخیص سیر محتمل رویدادهای آتی در جامعه ایران را با خوانندگان با هدف قضاوت و تامل، در میان گذاشتم. در بخش آخر، قصد دارم به نیروها و احزاب سیاسی در طیفهای گرایش راست و چپ و چگونگی نگاه آنها به تحولات پیش رو بپردازم. اما، در همین رابطه، مقدمتا باید توضیح بدهم که “چپ” از نظر من چه طیفهائی را میپوشاند. منظور من از چپ، طیفی است که زیر مجموعه گرایشی معین است که اهداف آرمانی خود را ساختمان یک کشور “مستقل” و صنعتی تعریف کرده است. و طیف مورد نظر من، در جناح چپ آن قرار دارد، همانطور که همان گرایش، جناحهای راست، اسلامی و میانه و پارلمانتاریست و قانونی را نیز میپوشاند. به این معنی منظور من از چپ، سوسیالیسم کارگری و کمونیسم را تداعی نمیکند. شاید یک فاکتور در اینکه خود چپ مورد نظر من، نیز خود را در متن گرایش جنبش کمونیستی، تعریف نمیکند، کار من را ساده تر کرده باشد. این چپ، با فروپاشی “سوسیالیسم واقعا موجود”، به تعبیر خود آنها، همچون بسیاری از احزاب “کمونیست”، بویژه در اروپا، در دوره پسا فروپاشی دیوار برلین اکثرا همین عنوان “چپ” را به جای “کمونیست” قبلی برای خود برگزیدند. بنابراین، چه از منظر خود این چپ، و چه با عطف توجه به پیامدهای فروپاشی اردوگاه شوروی سابق، حرکت با چوب دستی های کمونیسمی که از نظر آنان همان بود که فروپاشید، دست و پاگیر و عامل بازدارنده و منفی تلقی شد. خود این چپ، نیز همین تعریف را برای خود انتخاب کرده است. Posted in: Uncategorized | No Comments » آقای محسن حکیمی در سلسله گفتارهائی مدام بر این نکته تاکید دارند که او مخالف لنین و لنینیسم است. ایشان با وام گرفتن بخشهائی منتخب از مرزبندیها با لنین و لنینیسم که مدتها قبل از فروپاشی دیوار برلین، از ترتسکیستها گرفته تا آکادمیسنهای بورژوازی بین المللی در دوران جنگ سرد، کوهی از ماتریال به ثبت رسانده اند، میخواهد اثبات کند که ایام دوره پسا فروپاشی دیوار برلین، صحت احکام آن دوایر و شاگرادن جهان سومی آن مکتب را به دقت ریاضی نشان داده است. از این نکته که چرا در این اوضاع و احوال، بحث برداشت لنینی از مارکس و مهندسی تقابل مارکس با لنین و دخالت احزاب کمونیستی در معادلات سیاسی و در تلاش برای کسب قدرت سیاسی، شبح لنینیسم را در سالهای پس از فرونشستن گرد و خاکها، دوباره بر فراز مبارزات جاری در سراسر جهان سرمایه داری به پرواز در آورده است، میگذرم. Posted in: Uncategorized | No Comments » “کمیته مرکزی حزب کومه له”! اطلاعیه ای صادر کرده است در رد “اتهام” اقدامات تروریستی خود در سال ۲۰۰۵ علیه کادرهای کمونیسم کارگری. نوشته اند: ” اعلام می‌داریم که چنین بحثی هیچگاه در هیچ مرجع حزبی مطرح نشده است”. استدلالی است که کپی و نسخه برداری شده است. مگر هیچگاه رژیم اسلامی و وزارت اطلاعات اش اعلام کرده است که قتل های زنجیره ای را سازمان داده و در مرجعی به تصوب رساندند؟ مگر نگفتند که آن اقدامات کار “نیروهای خود سر” بود، همانطور که باند زحمتکشان نوشته اند: [“تنها منبع، استناد به سخنان شخصی “معلوم الحال” (منظور شورش خراسانه) است] که انجام ترورها به او سپرده شده بود؟ وزارت اطلاعات رژیم اسلامی، مامور خودسر را سر به نیست کرد، و اینها نوشته اند: ما پیش تر در مورد نیات آن شخص “معلوم الحال ” هشدار” داده بودیم.” هنوز جا پایشان چندان محکم نبود که آن “هشدار” را با “واجبی خور” کردن تداعی معانی کنند. Posted in: Uncategorized | No Comments » حرکت شجاعانه اسماعیل بخشی، عرض اندام مهم ترین نیروی سیاسی جامعه ایران، طبقه کارگر صنعتی، را در سطح بین المللی مطرح ساخت. این حرکت، سیمای برخی از عناصر مشکوک چون رضا رخشان را که درست در برابر همان اسماعیل بخشی چون “مقام امنیتی” ظاهر شدند و در ماجرای شکست توطئه رژیم برای سرهم بندی کردن یک سندیکای کارتونی برای خالی کردن زیر پای سندیکای کارگران شرکت واحد، از هفت تپه به تهران فراخوانده شد، بیشتر رسوا و منزوی ساخت. ایرادات بنی اسرائیلی هسته های “هوادار طبقه کارگر”، از قییل “اتحادیه آزاد…” که مهمترین اقدام خود را بیرون از صفوف مبارزات کارگران با “امضاء” تومار در بوق و کرّنا کردند، نشان داد که این نوع کارگر پناهی عناصر بیرون از متن جنبش کارگری، از منطق و فلسفه حرکت اسماعیل بخشی در سطح سیاست و مبارزه طبقاتی، و به این ترتیب مطرح شدن این طبقه در سطح جدال و کشمکش ها در اوضاع جاری، بوئی نبرده اند. این حرکت نمادین چنان تاثیر گذار بود که سرجُنبانان همان دوائر شکنجه و قتل و کشتار را به واکنش واداشت و وضعیت زندگی و مبارزه کارگران و زندگی شهروندان ایران تحت حاکمیت اسلام سیاسی را در ابعاد بین المللی در معرض قضاوت افکار عمومی گذاشته و بویژه بانی یک اعلام همبستگی طبقه کارگر در سطح جهانی شد. طبقه کارگر صنعتی به این ترتیب در برابر هر سناریو ملی سازی و قوم سازی جامعه بر آمده از سقوط رژیم اسلامی، یک آلترناتیو زنده و پویا و واقعی را به صحنه آورد. و این برای ما که با آغاز مبارزه برای بزیر کشیدن سلطنت، گزینه اسلامیون را در ایام پس از تحولات انقلابی سال ۱۳۵۷، در سطح رهبری جامعه ساختند و مهندسی کردند و چپ و کمونیسم موجود و کارگر و کارگر پناه هم به آن گردن گذاشتند، باید بسیار شورانگیز باشد. حرکت اسماعیل بخشی تا همینجا، مستقل از هر ایراد مُلانُقَطی به نامه او در باره شکنجه و شنود، و حتی مستقل از اینکه تحت فشارهای مداوم نهادهای نظامی و امنیتی رژیم اسلامی، او ادامه کارزار را چگونه پیش خواهد برد، یک نقطه عطف را از نظر سیاسی دست نشان کرده است. Posted in: Uncategorized | No Comments » در این روزها شاهد بحث و جدل های داغ بر سر اتفاقاتی که در سال ۲۰۰۵ روی دادند، بودیم. مساله این بود که بنا به اظهارات یکی دو نفر از اعضاء سابق جریان زحمتکشان، قبل از اینکه به دو فرقه تجزیه شوند، طرح ترور اعضائی از حزب کمونیست کارگری، اینهم قبل از انشعاب به سه جریان، در جریان بوده است. Posted in: Uncategorized | No Comments » |