Archive for دی ۱۷ام, ۱۳۹۷حرکت شجاعانه اسماعیل بخشی، عرض اندام مهم ترین نیروی سیاسی جامعه ایران، طبقه کارگر صنعتی، را در سطح بین المللی مطرح ساخت. این حرکت، سیمای برخی از عناصر مشکوک چون رضا رخشان را که درست در برابر همان اسماعیل بخشی چون “مقام امنیتی” ظاهر شدند و در ماجرای شکست توطئه رژیم برای سرهم بندی کردن یک سندیکای کارتونی برای خالی کردن زیر پای سندیکای کارگران شرکت واحد، از هفت تپه به تهران فراخوانده شد، بیشتر رسوا و منزوی ساخت. ایرادات بنی اسرائیلی هسته های “هوادار طبقه کارگر”، از قییل “اتحادیه آزاد…” که مهمترین اقدام خود را بیرون از صفوف مبارزات کارگران با “امضاء” تومار در بوق و کرّنا کردند، نشان داد که این نوع کارگر پناهی عناصر بیرون از متن جنبش کارگری، از منطق و فلسفه حرکت اسماعیل بخشی در سطح سیاست و مبارزه طبقاتی، و به این ترتیب مطرح شدن این طبقه در سطح جدال و کشمکش ها در اوضاع جاری، بوئی نبرده اند. این حرکت نمادین چنان تاثیر گذار بود که سرجُنبانان همان دوائر شکنجه و قتل و کشتار را به واکنش واداشت و وضعیت زندگی و مبارزه کارگران و زندگی شهروندان ایران تحت حاکمیت اسلام سیاسی را در ابعاد بین المللی در معرض قضاوت افکار عمومی گذاشته و بویژه بانی یک اعلام همبستگی طبقه کارگر در سطح جهانی شد. طبقه کارگر صنعتی به این ترتیب در برابر هر سناریو ملی سازی و قوم سازی جامعه بر آمده از سقوط رژیم اسلامی، یک آلترناتیو زنده و پویا و واقعی را به صحنه آورد. و این برای ما که با آغاز مبارزه برای بزیر کشیدن سلطنت، گزینه اسلامیون را در ایام پس از تحولات انقلابی سال ۱۳۵۷، در سطح رهبری جامعه ساختند و مهندسی کردند و چپ و کمونیسم موجود و کارگر و کارگر پناه هم به آن گردن گذاشتند، باید بسیار شورانگیز باشد. حرکت اسماعیل بخشی تا همینجا، مستقل از هر ایراد مُلانُقَطی به نامه او در باره شکنجه و شنود، و حتی مستقل از اینکه تحت فشارهای مداوم نهادهای نظامی و امنیتی رژیم اسلامی، او ادامه کارزار را چگونه پیش خواهد برد، یک نقطه عطف را از نظر سیاسی دست نشان کرده است. Posted in: Uncategorized | No Comments » |