Archive for مهر, ۱۳۹۸این روزها، شاهد کنگره ۱۱ حزب کمونیست کارگری ایران بودیم. صحنه هائی از تملق متقابل و خودشیفتگی های مستی آور و هلهله های نمایشی و تصنعی. همه به نوبت ایستادند که از یکدیگر تملق بگویند و پدیده حزب کمونیست کارگری تحت لیدری حمید تقوائی که جسم و وجودش را هیچکس در جامعه ایران احساس نمیکند و نمیبیند، پدیده ای که کمترین فشار سیاسی را بر جمهوری اسلامی ندارد، از هیچ به عرش اعلی ببرند. Posted in: Uncategorized | No Comments » آنچه که با دخالت نظامی دولت اردوغان در شمال سوریه، در ظاهر رویدادها، به جنگ “فاشیست”های ترکیه علیه “روژآوا” تعبیر شده است، ریشه ای فراتر از این دوقطبی کاذب دارد. این اتفاق را باید در بستر تحولاتی که در منطقه در جریان است، و به نظر میرسد جوانب فرا منطقه ای و بین المللی نیز دارد، قرار داد و تحلیل کرد. Posted in: Uncategorized | No Comments » آقایان و خانمهای مدیر شورای گذار، عنایت فرموده و برای مردم ایران، چگونگی حکومت محتمل آینده را تشریح و “توشیح” کرده اند. این البته، برای موجوداتی چون سازگارا، علیرضا نوریزاده و جناب عبدالله خان مهتدی و “خاتون” ایشان بار اول نیست که خود را در “دامگه حادثه” به معرض قضاوت میگذارند. قبلا و در شوراهای گذار مخفی، مثل ماجرای “فریب الماس”، توطئه ها و دسیسه های پشت پرده را در کارنامه خود داشتند. آنوقتها، حضرات تا زمانی که نهادهای اطلاعاتی جمهوری اسلامی، ماجرا را فاش نکردند، مطلقا از آمادگی خود برای خدمت به سناریو شیخ های خلیچ و دوائر جاسوسی سیا و موساد کلمه ای با مردم ایران سخن نگفتند. روایت و نسخه دیگر شورای گذار با پیوستن “شخصیت” های جدید، قرار است چهره های رسوا و عناصر اصلی تر و سر در آخور شیوخ خلیج، را روتوش کند و زیر ابروی آنان را بردارد. Posted in: Uncategorized | No Comments » نوشته کورش مدرسی، آنچه باید آموخت، سپتامبر ۲۰۰۹، یعنی دقیقا پس از ده سال، هنوز جای “آموختن” دارد. تصور میکنم طی این ده سال، حالا دیگر میتوان دید که احکام آن “تز”ها، در “پشت پرده یک دود”، آمدند و چرخیدند و خود مجددا دود شدند و به هوا رفتند. اما، انگار پس از گذشت ده سال و محک خوردن با واقعیات، تزها، هنوز جای آموختن دارد. بهر حال هیچکس را نمیتوان از توهم بخود و خودفریبی منع کرد، حتی اگر محک تجربه، قهرمان دنیای فردی، را در هیات آن سرباز ژاپنی گمشده در جنگل، به تصویر بکشد که پس از پایان جنگ، در “خیالات” خود، بر این باور بود که جنگ ادامه دارد. ارجاع چند باره نویسنده “آنچه باید آموخت” به جوهر تزها، شباهت عجیبی با آن خیالات متناقض با سیر عینی واقعیات و تجربیات دارد. در هر حال تعقیب و واکاوی این حالت hallucinations پس از این ده سال، خالی از لطف نیست: Posted in: Uncategorized | No Comments » فرشید شکری، اولین نوشته خویش را در توضیح علل کناره گیری از عضویت در کمیته مرکزی کومه له و عضویت در “حزب کمونیست ایران” منتشر کرده است. این نوشته و توضیحات، من را به بازنگری و ریشه یابی یک “سنت رهبری نامرئی” در میان کادرهای “سنتی” در تاریخ کومه له سوق داد. سر تیتر توضیحات فرشید شکری را با هم نگاه کنیم: – به حاشیه رفتن موضوعِ اصلی کار و فعالیت کومه له – سازمان کردستان حزب کمونیست ایران – عروج پی در پی ” ناسیونالیسم ” در حزب کمونیست ایران و کومه له – بسط و گسترش خط و نگرش رفرمیستی و تدریجی گرایی – بازگشت به آغوش پوپولیسم و تبلیغ و ترویجِ مبارزه ی ” همه با هم ” در قالب عبارات عامه پسند و موضوعات “فرعی”: – محفلیسم – تلاش های نامشروع، و مغایر با اصول و پرنسیپ های شناخته شده به منظور تسلط بر کل تشکیلات Posted in: Uncategorized | No Comments » حدود ۱۹ سال قبل، سال ۲۰۰۰، منصور حکمت در سمینار اول مبانی کمونیسم کارگری، از جمله چنین گفت: “بی تاثیری کمونیسمهای موجود، شروع قدرت و اعتبار مبانی کمونیسم کارگری است”. این جمله از جانب کسی که خود تدوین کننده ۹۹ درصد مبانی کمونیسم کارگری بوده است، اکنون به طنز تلخ و گزنده ای شباهت دارد. چه، آنچه که به نام کمونیسم کارگری و فراتر از آن تحت عناوین “حکمتیسم” رسمی و غیر رسمی در جریان است، نمونه مجسم بی تاثیری و سکتاریسم انزواهای کمونیستی در برابر قضاوت جامعه است. Posted in: Uncategorized | No Comments » |