Archive for مهر ۱۲ام, ۱۳۹۸فرشید شکری، اولین نوشته خویش را در توضیح علل کناره گیری از عضویت در کمیته مرکزی کومه له و عضویت در “حزب کمونیست ایران” منتشر کرده است. این نوشته و توضیحات، من را به بازنگری و ریشه یابی یک “سنت رهبری نامرئی” در میان کادرهای “سنتی” در تاریخ کومه له سوق داد. سر تیتر توضیحات فرشید شکری را با هم نگاه کنیم: – به حاشیه رفتن موضوعِ اصلی کار و فعالیت کومه له – سازمان کردستان حزب کمونیست ایران – عروج پی در پی ” ناسیونالیسم ” در حزب کمونیست ایران و کومه له – بسط و گسترش خط و نگرش رفرمیستی و تدریجی گرایی – بازگشت به آغوش پوپولیسم و تبلیغ و ترویجِ مبارزه ی ” همه با هم ” در قالب عبارات عامه پسند و موضوعات “فرعی”: – محفلیسم – تلاش های نامشروع، و مغایر با اصول و پرنسیپ های شناخته شده به منظور تسلط بر کل تشکیلات Posted in: Uncategorized | No Comments » حدود ۱۹ سال قبل، سال ۲۰۰۰، منصور حکمت در سمینار اول مبانی کمونیسم کارگری، از جمله چنین گفت: “بی تاثیری کمونیسمهای موجود، شروع قدرت و اعتبار مبانی کمونیسم کارگری است”. این جمله از جانب کسی که خود تدوین کننده ۹۹ درصد مبانی کمونیسم کارگری بوده است، اکنون به طنز تلخ و گزنده ای شباهت دارد. چه، آنچه که به نام کمونیسم کارگری و فراتر از آن تحت عناوین “حکمتیسم” رسمی و غیر رسمی در جریان است، نمونه مجسم بی تاثیری و سکتاریسم انزواهای کمونیستی در برابر قضاوت جامعه است. Posted in: Uncategorized | No Comments » |