|
اکنون برای هر کس که مجادلات و مباحث جاری بین طرفداران خطوط مختلف در کومه له را تعقیب کرده باشد، روشن است که شکاف جدی است. اما جدی بودن این شکاف به معنی وجود دو گرایش متضاد از نظر سیاسی و دو نوع تبیین کاملا متباین از “کومه له” نیست. در این رابطه برخی از مواضع طرفین این کشمکش، گویا هستند. جهت اطلاع خوانندگان، من قبل از نوشتن این یادداشت توهم داشتم که آیا میتوان “چپ” فعلی کومه له را وادار به اقدامی جدی کرد؟ مواضع این چپ من را به این نتیجه رساند که از هرگونه ابهام و خوش باوری دست بردارم. به این جملات توجه کنید: ” چند ماه قبل از کنگرە ١۶ کۆمەلە در سال ٢٠١۴ بروزاتی از اختلافات بە شیوەای غیر سیاسی و بیشتر بصورت اتهاماتی از جملە تعطیل کردن اردوگاههای کۆمەڵە، حذف رفیق ابراهیم از دبیر اولی کۆمەڵە و گرایش بە حزب کمونیست کارگری و … از طرف تعدای از رفقای طرف مقابل و در سطح وسیعی در درون تشکیلات اشاعە دادە شد کە درکنگرە فوق ناکام ماندند.” Posted in: ایرج فرزاد | No Comments »
سیکل اول: سیاوش دانشور: “منشعبین سال ۲۰۰۴ فراریان ازسوسیالیسم بودند” “از قرار عضویت در حزب کمونیست کارگری ایران آنهم به لیدری حمید تقوایی شرط کمونیست بودن است “ علی جوادی، ۱۱ ژوئیه ۲۰۰۷ “این رگه ای است که زیر پوشش ساختن حزب دست در انبان کهنه ترین سنتهای تشکیلاتی و عمدتا غیر کمونیستی کرده است . این رگه سر سوزنی، تاکید میکنم سرسوزنی، با کمونیسم کارگری ربط ندارد. ما در این زمینه بویژه در دوره فراکسیون هشدار دادیم. .. . محمد آسنگران و بهرام مدرسی نمونه های زمخت آن و در عین حال شاخص مهمی در موقعیت این خط است.” سیاوش دانشور، نشریه شماره ۱۷ حزب اتحاد – ۲۰۰۷ زمانی که ما مساله رھبری جمعی و پلاتفرم “حزب رھبر، حزب سازمانده” را با حمایت یک سوم کمیته مرکزی پیش از پلنوم ۲۶ مطرح کردیم، رھبری حاکم حزب احساس خطر کرد و یک کمپین وسیع و شخصی علیه علی جوادی و من سازمان داد. در پلنوم یک نمایش زشت از حملات شخصی و بی حرمتی به کارگردانی حمید تقوایی علیه ما اجرا شد. یک نمایش بی سابقه و باورنکردنی در تاریخ حزب کمونیست کارگری. آدر ماجدی، شماره ۱۸ همان نشریه [کمپین “اکس مسلم” یک چرخش به راست و تخفیف دادن در مواضع تاکنونی ضد مذهبی حزب کمونیست کارگری است.] علی جوادی، ژوئن ۲۰۰۷، دو انحراف در برخورد به اکس مسلم اعلام انحلال حزب اتحاد و پیوستن به “فراریان از سوسیالیسم” در سال ۲۰۱۲ علی جوادی: حزب کمونیست کارگری تحت رهبری حمید تقوائی “اکس کمونیسم کارگری” شده است. سیکل دوم: “حزب کمونیست کارگری ایران، “بستر اصلی جنبش کمونیسم کارگری است”، مجددا به آن میپیوندم علی جوادی ۲۰۱۴ سیکل سوم: “کانون مباحثات کمونیسم کارگری” توسط علی جوادی و محمد آسنگران( که در سیکل اول سرسوزنی به کمونیسم کارگری ربط نداشت) اعلام شد. نقطه نظرات حمید تقوایی در زمینه “کمونیسم سیاسی” اساسا تلاشی بمنظور “مارکسیسم زدایی از جنبش کمونیسم کارگری” و حزب کمونیست کارگری می باشد… برخلاف “تعبیر کودکانه” جناح راست… علی جوادی اوت ۲۰۲۰ آنقدر غیرقابل اعتماد اند و حرکاتشان غیر قابل پیش بینی و از روی هوا و هوس است،، آنقدر به انسان در هر کار و فعالیت جمعی، حس “ناامنی” و هر آن زدن زیر قول و قرارهای یکی دو ساعت قبل دست میدهد که نقطه فرود بعدی اینها معلوم نیست، فقط مشخص است که پس از اعلام جناح “چپ” و با اعلام علنی “تفاوتها” در نشریه کانون کذائی راه انشعاب دیگری را در پیش گرفته اند، اما این رفتار و کردار از عده ای انسان عاقل و جدی سر نمیزند، حتی بازی “کودکانه” هم نیست. بازیگوشی یک عده باصطلاح “بالغ” با سیاست و کمونیسم است. این بساط را جمع کنید، بیش از این کمونیسم کارگری و نام منصور حکمت را از چشم جامعه نیاندازید. ایرج فرزاد ۲۶ اوت ۲۰۲۰ Posted in: ایرج فرزاد | No Comments »
بحثهای داغ، پرحرارت و همراه با دُز بالائی از تحریک احساسات قومی – اتنیکی و باد زدن تعصبات به جغرافیای محل تولد، خبر از شکل دادن به یک آلترناتیو خطرناک در اوضاع فعلی میدهد. چندین بیانیه، مقاله، گردهمائی های تلویزیونی از جمله در “ایران انترناسیونال” و… حول یک اختلاف نظر پیرامون شیوه برخورد به اختلافات بین “گروه های متفاوت اتنیکی” بر صفحه سیاست جامعه ایران “مونتاژ” شده اند. میگویم “مونتاژ”، چون بطور واقعی معضل جامعه ایران مطلقا تشنج های اتنیکی نیست. وجه مشخصه اوضاع کنونی؛ توسل به “خشونت” و یا “همزیستی” در چارچوب یک گفتمان “دموکراتیک بین الخلقی” نیست. این از بطن جامعه ایران و از بستر مبارزات مردم در نیامده است. گفتمان ایران “کثیرالملله” طرز فکر و شیوه فعالیت سیاسی برخی دوایر معین شبه آکادمیک و خرده بقایای “چپ خلقی” است. Posted in: ایرج فرزاد | No Comments »
محمد خاکی در”رادیو دیالوگ” در اواخر ماه ژوئیه ۲۰۲۰ مصاحبه ای با ابراهیم علیزاده انجام داده است. نکاتی در این گفتگو مطرح شده است که قبلا هم به شیوه های دیگری طرح شده بودند و پاسخ گرفته بودند. به نظر میرسد که هردو سوی این گفتگو و “دیالوگ”، پاسخهای موجود را بروی خود نیاورده اند. من به منظور تمرکز بر تعابیر جدید از همان مسائل گذشته، مطلبی را که همان زمان نوشتم همراه با پیوستهای لازم، از جمله اصل بحثی که علیزاده در پلنوم ۱۵ کمیته مرکزی حزب کمونیست ایران، طرح کرد و از منصور حکمت پاسخ گرفت، ضمیمه این یادداشت کرده ام. بحث کنونی در این “دیالوگ”، به دو بخش قابل شناسائی تقسیم شده است. بخش اول در واقع ادامه و بازخوانی تحریف تاریخ و دست کاری علل اختلافات، از سال ۱۹۹۱ تاکنون است که “ضمیمه” بروز اختلاف و کناره گیری و یک انشعاب دیگر در کومه له موجود، از طرف علیزاده به آن پیوست شده است. Posted in: ایرج فرزاد | No Comments » |
