|
این روزها بشدت دلم برای دوران تحزب کمونیستی تنگ شده است. دو محور، از نظر من از مشخصه های تحزب کمونیستی است: ۱- برخورد به موقع و فوری در نقطه چرخشها و ۲- تعهد و پایبندی به عزم و اراده جمعی و در نتیجه رعایت احترام به تعهدات داوطلبانه افراد، در عین شدید ترین و قطبی ترین اختلاف سیاسی. انسانها و بویژه کادرها و اعضای رهبری، ملوکول ها آزادی نبودند که هر چه “دلشان میخواست” بگویند و بنویسند. موارد زیادی را در خاطره ام دارم که چگونه بحث و وسواس حتی در بکار بردن کلمه و تعابیر، بشدت قطبی میشدند. چه، آن “مته به خشخاش زدن”ها، به یک دورنما و افق سیاسی و باز هم البته به یک تاریخ جدلی متکی بودند. مثالهائی را ذکر میکنم که شاید برای شما که این سطور را میخوانید، جالب باشند. Posted in: ایرج فرزاد | No Comments » |
