|
بخش عمده ای از اپوزیسیون بورژوائی، همراه با کلیه دایره هائی که صرفا به ”سرنگونی” رژیم اسلامی تاکید دارند، آگاهانه از پرداختن به وضعیت اقتصادی کارگران ایران خود را کنار کشیده اند. این طیف موازی یا سناریوهای دولتهای اروپا و آمریکا، ”دمکراسی”، را راه حل خلاصی از رژیم جمهوری اسلامی میدانند. ”سرنگونی” صرف، تسمه نقاله ائتلاف و یا همسوئی کل این طیف و پرسوناژهای آن است. دقت کرده اید که در بیانات، اطلاعیه ها و مصاحبه های شخصیتهای این لایه ها، هیچ اشاره ای به زندگی و مشقات طبقه کارگر تحت رژیم ”توتالیتر” نمیشود؟ دقت کرده اید که ”هجرت” فلان عناصر سابق رژیم و یا تغییر پوشش فلان گوینده و هنرپیشه فیلم های ساخته شده در جمهوری اسلامی، پس از ”خروج” از کشور چه غوغائی را در این دوایر بوجود آورده است؟ دقت کرده اید که به این ترتیب دارند بر ابعاد وسیع ”دمکراسی” خواهی تمرکز میکنند؟ اما در دنیای واقعی، آنجا که انسان ”زندگی” میکند و معیشت و تامین اقتصادی انسانها، کلمات و عبارت پردازیهای عام، بی معنی است. بگذارید به چند مثال بپردازم: سالهاست سیستم ”بلک لیست” یا همان فهرست سیاه، در برخی از صنایع کلیدی ازجمله نفت و گاز برقرار است. شرکتهای پیمانکاری که در مناقصات برای پروژه های نفت و گاز شرکت میکنند لیست سیاهی ترتیب داده اند و کارگری که در اعتراضات صنفی شرکت کند و حق خود و همکارانش را مطالبه کند، وارد این فهرست میشود. Posted in: ایرج فرزاد | No Comments » |
